Onlangs nam Radio 2 presentator, Benjamin Schollaert, zangeres Dana Winner, mee op “Tracktocht”. Haar eerste songkeuze was “Het Dorp” van Wim Sonneveld (tekst). Dana vertelde dat ze heimwee heeft naar haar dorp en buurt, naar de tijd dat iedereen iedereen kende zoals wij in ons Hoeilaart.
Dana’s verhaal bracht me naadloos naar het artikel dat ik beloofde te schrijven voor onze Werkgroep Informatie & Communicatie over Vicinia (vicinia = Grieks voor buurt).
Het thema van de Vlaamse Ouderenweek 2018 luidt ‘Ouderen als actieve schakel voor de buurt’ want ouderen hebben kennis en ervaring en delen die graag met jongere generaties.
Mensen vragen niet zoveel. Als ze in harmonie kunnen samenleven, voelen ze zich gelukkig en blijft geklaag achterwege. Harmonie bestaat hier uit veilig, rustig, wetend dat je op elkaar een beroep kan doen.
Natuurlijk speelt de overheid een belangrijke rol in de realisatie van een harmonische samenleving. Toch is de belangrijkste actor in het verwezenlijken van een genietbare samenleving de individuele burger.
Ons eigen engagement maakt misschien niet direct het verschil op een hoger niveau, maar in onze onmiddellijke omgeving kunnen we toch een en ander realiseren. Jij en ik hebben dus het roer in handen om een fundamentele bijdrage te leveren aan de sfeer in en de kracht van onze buurt.
In buurten wonen mensen van allerlei kunne, origine, sociale klasse, opleiding … samen. Een buurt is na het gezin en de familie wellicht de eerste min of meer georganiseerde samenlevingsvorm.
Grootse dingen moeten we daarvoor niet doen. Een vriendelijke ‘goedendag’, een kaartje afgeven bij de buren als de dochter trouwt, je eigen stoep sneeuwvrij houden in de winter, even binnengaan bij de bejaarde die in hetzelfde flatgebouw woont en vragen of je iets kan doen … als individu is veel mogelijk.
Voor professionele hulp kunnen Hoeilanders terecht bij het OCMW en in het Social Huis. De vrijwilligers van het Seniorenteam staan paraat voor een bezoekje aan en een praatje met 80-plussers thuis.
In een heleboel wijken en straten van Hoeilaart organiseren de bewoners regelmatig wijkfeesten. Daarvoor kunnen ze van de gemeente een subsidie krijgen. Maar er is meer. Elk jaar zet de gemeente ook een ‘wijk in de kijker’. Het wijkfeest blijft dan niet beperkt tot de wijk, maar alle Hoeilanders worden erbij betrokken. Met extra steun van de gemeente kan de wijk zich aan heel Hoeilaart ‘tonen’. Dat kan bijvoorbeeld door een tentoonstelling over de wijk vroeger en nu, een createntoonstelling met werk van buurtbewoners, een zoektocht door de wijk, een optreden, … de burendag bij uitstek, waar vreugde en vriendschap hoogtij vieren.”
Dit jaar is MolenWeem wijk in de kijk maar daarover later meer.
Nog een weetje. Onze noorderburen vieren op 23 september Burendag. Die dag schenken de Nederlanders met zijn allen wat meer aandacht aan elkaar, en dan vooral aan zij die vlakbij wonen. Ook in ons land is er hier en daar wel eens een Burendag te vinden, maar dan in de maand mei, en heel erg lokaal. Toch zou het geen kwaad kunnen om er ook hier een nationale feestdag van te maken. Want we vervreemden steeds meer van elkaar.
In 2017 werkte ik enkele weken mee met het weekblad “Deze week” en mijn antwoord op de vraag “Hoe goed ken jij jouw buren?” luidde:
“In mijn kindertijd kende iedereen iedereen in ons dorp. Het leven speelde zich af onder de kerktoren. Er reden weinig auto’s, we gingen te voet naar school, we speelden zorgeloos op straat of in het park. ’s Zomers, vóór de komst van de TV, zaten de buren samen buiten.
Van de eerste TV-programma’s genoten we bij de buren die zich een televisie konden veroorloven. In de kruidenierszaak van mijn ouders leerde ik meer en meer mensen kennen en kreeg ik de indruk dat mijn “buren” steeds talrijker werden.
Na de aankoop van een eigen huis zorgden mijn man en ik dat ook onze twee dochters onze buren goed kenden. We liepen hun deur niet plat maar deden graag een praatje over de omheining en hielpen elkaar gewillig.”
(Een bijdrage van Gilberte Marchand)
