Wat gebeurt er met AI?

Is AI (artificial intelligence) echt van deze tijd? In hoeverre AI aan de grondslag lag van dit verhaal laat ik aan jullie fantasie over. Zeker is dat de gevolgen ervan reeds heel vroeg ingrijpend waren.

Reeds in zijn prille beginjaren in de professionele wereld werd onze vriend Kobe geconfronteerd met wat AI teweeg kan brengen. Bij de intrede van de nieuwste technologieën gebaseerd op ontwikkelingen met AI werd op een mooie dag onze vriend, samen met zijn collega’s, bijeengeroepen voor een dringende en uiterst belangrijke vergadering. Ik had het in een vorig verhaaltje al over de introductie van nieuwe technologieën en informatica in de instelling waar onze vriend werkzaam was, maar deze keer zouden de gevolgen nog veel verregaander zijn.

Het diensthoofd meldde aan zijn mensen dat vanaf volgende maand niet meer gerekend werd op de diensten van zijn afdeling. Dat gold trouwens ook voor vele andere afdelingen, maar dit terzijde. Alle medewerkers schrokken zich een bult van deze wel heel drastische maatregel. Ze zagen het zwaard van Damocles boven hun hoofd hangen en vreesden voor totale werkloosheid en een financiële ramp.

De baas, die de consternatie op de gezichten kon aflezen, haastte zich om te melden dat ze inderdaad niet meer moesten komen werken maar dat ze hun salaris en bijkomende voordelen allemaal konden behouden. Een zucht van opluchting ging door de zaal en het waren slechts een paar enkelingen die het thuisblijven als een bedreiging zagen. 

Bij wijze van toelichting liet de baas nog weten dat er wel op hen nog gerekend werd om de zaak helemaal netjes te houden en daarom werd afgesproken dat “iedere eerste maandag” van de maand iedereen zou komen om alles af te stoffen en rondslingerend vuil op te ruimen.

Kobe vond alles prima en zag in een zee van vrije tijd allerlei mogelijkheden. Toch had hij nog één vraag voor de dienstoverste en dat was een sterk staaltje van Artificiële Intelligentie. Zijn vraag luidde ‘moeten wij echt “iedere eerste maandag” van de maand komen?’

[Een bijdrage van Stefaan De Rudder]