De verkiezingen komen eraan. De campagne draait op volle toeren. Dit is ook een goed moment om even stil te staan bij de politieke keuze die senioren maken. Heel wat oudere senioren voelen er weinig voor om naar het stemhokje te gaan, maar dit is niet de algemene regel. Sommigen staan erop om hun stem uit te brengen (direct of via volmacht). Dit is een van weinige momenten waarop senioren hun mening kunnen geven over hoe het verder moet met onze gemeenschap, en er met hen rekening wordt gehouden. Een stem is een stem, of die nu van een dertiger is of van een tachtiger, het maakt niets uit. Zondag 9 juni is niet alleen “een feest van de democratie” maar tevens een feest van inclusie van oud en jong.
Je zou kunnen denken: de jongere generaties redden het wel, zij zijn het best geplaatst om vorm te geven aan het nieuwe beleid. Dan kunnen wij, ouderen, het aan hun overlaten, want zij hebben het toch het best voor met ons, hun ouders en grootouders. We hoeven ons dan ook geen zorgen te maken rond de verkiezingen, op welke partij te stemmen en zo meer. Dat de meeste jonge mensen de beste bedoelingen hebben met de ouderen, daar twijfel ik niet aan. Toch is het geen evidentie de keuze van het gevoerde beleid zomaar aan hen over te laten.
Als oudere mensen worden we dagelijks geconfronteerd met het ouder worden en met de stress en de moeilijkheden die dat ouder worden met zich brengt. Het gaat dan niet enkel om onszelf, maar ook om de kommer en kwel die we rond ons zien. Als oudere kom je dagelijks in contact met het ziek worden van leeftijdgenoten, een moeilijk te aanvaarden diagnose, het vooruitzicht dat het van nu af alleen maar minder goed kan gaan, het besef dat je nu nog over autonomie beschikt, maar die wellicht in de niet zo verre toekomst zal moeten afgeven.
Twee existentiële gedachten houden veel van ons bezig: (1) hoelang hebben/willen we nog, en (2) hoe gaat de finale fase van ons leven verlopen? Politiek kan je deze twee gedachten vertalen in concrete beleidsopties: (1) zal de politiek het makkelijker maken voor mensen die het niet meer zien zitten op serene wijze uit het leven te stappen? En (2) zal de politiek erin slagen om de nood aan nieuwe vormen van samenwonen van ouderen mogelijk te maken en te vermijden dat in de toekomst bejaarde mensen hun leven moeten eindigen in miserabele omstandigheden? Laten we toch nog even duidelijk maken dat deze problematiek niet alleen maar senioren aanbelangt, maar de maatschappij in haar geheel. Want ook jongere mensen zouden graag willen dat hun oude dag geen nachtmerrie wordt.
Jongere mensen vangen ook signalen op uit hun omgeving, en zeker wanneer ze te maken krijgen met ziekte en aftakeling van hun ouders en grootouders. Er is echter wel een verschil tussen er dagelijks mee geconfronteerd worden en zijdelings in aanraking komen met de problematiek. Daarom doe ik een oproep aan alle senioren om op 9 juni hun stem uit te brengen op de partij van hun voorkeur, en het niet over te laten aan de anderen met de bedenking “mijn stem doet er niet toe”. Je stem doet er WEL toe. Jij ALLEEN weet wat best voor je is. Doen dus!
[Een bijdrage van Eddy Olislaeger]
Dag Eddy, BOENK EROP! Heel veel dank voor deze o zo belangrijke oproep. Gilberte