Kobe de behanger

Na zijn huwelijk verhuisde Kobe naar een klein maar knus appartementje samen met zijn jonge bruid. Ook al was het er best gezellig, toch was een likje verf en wat nieuw behangpapier  hier en daar wel nodig. Met veel enthousiasme besloot Kobe om er dan ook zo gauw mogelijk werk van te maken.

De bovenburen waren heel vriendelijke mensen en algauw had Kobe kennis gemaakt met de sympathieke man. Hij vertelde hem dat hij zinnens was om hun appartementje op te frissen. ‘Goed idee’ zei de vriendelijke man. ‘Ik heb dat indertijd ook gedaan en als je een beetje raad nodig hebt, kom maar af’ nodigde hij onze vriend uit.

Alvorens aan de klus te beginnen moest Kobe uiteraard weten hoeveel rollen behangpapier er nodig waren om de grote woonplaats helemaal te papieren. Gelukkig waren alle woongelegenheden in het gebouw op dezelfde, haast identieke manier gebouwd en dat kon Kobe het uitmeten van alle muren besparen. Hij haastte zich naar de buurman om te vragen hoeveel rollen behangpapier hij had gekocht voor het behangen van de living. De man ging even naar de garage en daar snuffelde hij in een doos waarin hij alle rekeningen voor het opfrissen van het appartement verzameld had. ‘Hier heb ik het’ zei hij. ‘Ik heb 9 rollen gekocht en 2 pakjes lijm van het merk perfax’. Dat leek voor onze nieuwbakken behanger oké en meteen toog hij, samen met zijn echtgenote,  naar de speciaalzaak voor verven en behangpapier. Nadat vooral vrouwlief haar keuze had kunnen maken bestelde Kobe de 9 nodige rollen en  de bijpassende lijm.

Blij met het gekozene gingen zij naar huis en onderweg maakten zij plannen voor een goede organisatie van de op til zijnde werken. ’s Anderdaags, weekend en voor beiden een vrije dag, togen zij aan het werk. Alle meubelen werden opzij geschoven en met oude lakens hermetisch afgedekt. Zoals we allemaal weten is voor schilderen en behangen de voorbereiding het halve werk en het oude papier werd dan ook zo goed mogelijk van de muren getrokken. Een soms leuke, maar vaak ook irritante job. Trouwens, voor het jonge paar was dit een ideale gelegenheid om hun nog pril huwelijksgeluk op de proef te stellen. Wanneer een jong koppel aan behangen begint dan zijn de meningsverschillen en kleine ruzies nooit ver weg, maar Kobe en zijn eega doorstonden de test met brio.

Het volgende weekend kon dan aan het behangen zelf begonnen worden. Het was een plezier om te zien hoe de tortelduifjes zich overgaven aan het meten, snijden, lijmen en plakken van de kleurrijke banden papier. Het werk vorderde zienderogen en het voorlopig resultaat mocht gezien worden.

Consternatie bij de jongelui toen bleek dat ze, op het einde van de werken, wel 3 rollen behangpapier op overschot hadden. Zij begonnen te twijfelen en vroegen zich af of ze iets over het hoofd hadden gezien. Na verschillende controles bleek alles in orde te zijn en werd er geen muur of inhammetje vergeten. ‘Tiens’ dacht Kobe ‘onze buurman zei toch dat hij 9 rollen had gekocht. Ik heb de rekening met mijn eigen ogen gezien’. 

Een beetje ongerust ging hij naar de bovenbuur en vertelde hem dat hij 3 rollen te veel had. Waarop de man heel rustig antwoordde ‘Ja, ik ook’.

[Een bijdrage van Stefaan De Rudder]