Maak kennis met de Bibraad

Van zo’n uitnodiging word ik eerlijk gezegd niet echt nieuwsgierig… Bestaat die dan, de Bibraad? Ja, dan zal die wel wat met de bib te maken hebben. En dus?

Ik ben allergisch voor administratieve organen. Laat ik dat maar meteen bekennen. Zodra het over besturen, beheersorganen, organisatieniveaus en zo gaat, loop ik liever een blokje om. En als vergaderen, en notulen, en projecten en beleidsplannen in zicht komen, ben ik helemaal weg. Dat als bekentenis van de voorzitter van de Hoeilaartse bibraad mag verbazen. Of misschien ook niet. Omdat ik op z’n dorps -gemoedelijk, geleidelijk- en zonder ambitie of pretentie in de ‘functie’ (ook al zo’n woord…) verzeild ben geraakt.

Dat kwam zo.

Toen ik in 1990 vanuit Brussel hier in Hoeilaart terecht kwam zat de bib nog in de gebouwen van de oude gemeenteschool, waar nu het GC Felix Sohie is. Een beetje kneuterig, stoffig, weinig aantrekkelijk, voor mij tenminste: ik kwam er zelden. Toen me vanuit de politiek werd gevraagd onze vertegenwoordigster in de bibraad te vervangen, deed ik dat vooral vanuit het idee iets bij te dragen aan de gemeenschap, zoals het hoort, vond ik. De bib verhuisde net op dat moment van de oude locatie naar het rusthuis, tijdelijk, tot de verbouwing van de site klaar was en het huidige onderkomen kon worden betrokken. Plannen voor de inrichting werden gesmeed, onder de deskundige, zakelijk doeltreffende leiding van Annemie, de bibliothecaris. 

Zodra de verhuizing achter de rug was, blies naar mijn gevoel een nieuwe frisse wind. De bib was een open, lichte, uitnodigende ruimte, waar – ook omdat het makkelijker kòn – steeds vaker activiteiten werden georganiseerd. Dat nodigt uit om erbij te horen, om mee te doen. Iemand nodig om voor te lezen bij het voorleesaperitiefje? Iemand die iets kan bakken voor de verwendag? Iemand om te schminken, etiketjes te plakken, kinderen met knutselen te helpen? Ik help graag mee. Zo werden de bib-vrijwilligers voor mij een gezellige club, en vergaderen in de Bibraad gewoon nog een vorm van samen zijn, met veelal diezelfde mensen. 

Toen Rik Verhaeghe na jaren trouwe dienst in december 2019 opstapte als voorzitter, werd bij gebrek aan kandidaten besloten met z’n drieën voorzitter te zijn, met vereende krachten. Twee leden van het driemanschap vielen wegens andere taken in vrijwilligersverband af, en ik bleef over. Ik voel me beetje onwennig in die rol, maar aangezien die voor mijn gevoel hoofdzakelijk ceremonieel is en Annemie een en ander in goede banen leidt, vormt dat tot nader orde geen bezwaar.

Zo, na deze persoonlijke biecht, tijd voor wat nuttige informatie over wat die bibraad feitelijk doet.

Welnu, plannen smeden voor nieuwe activiteiten, voorbije evalueren, nadenken over allerlei uitdagingen, zoals hoe de bib iets kan betekenen voor moeilijk bereikbare doelgroepen, en wat de Hoeilander nodig heeft op vlak van mediawijsheid…. 

Daarvoor komen we zo’n driemaal per jaar samen. En natuurlijk om het beleid van de bib te bespreken, te kijken of en hoe goed we geslaagd zijn in wat we hebben ondernomen, en om eventueel bij te sturen. 

Sinds 2019 is de Bibraad een Gebruikersraad geworden. Dat betekent o.a. dat éénmaal per jaar alle gebruikers worden uitgenodigd om een vergadering bij te wonen. Voor de lezer/bezoeker is dat dé gelegenheid om een kijkje achter de schermen te nemen en vooral om te laten horen wat goed is, wat niet zo goed, en wat beter kan. Want de bib is er voor de gebruikers, dat is de enige bestaansreden. Logisch dat we maximaal rekening willen houden met hun wensen. 

Tot zover de kennismaking. Op papier dan. Kan natuurlijk niet tippen aan een kennismaking in de praktijk. Dus zeg ik graag, tot gauw ziens, in de bib of bij een vergadering!

[Een bijdrage van Marjon van Moorsel, Voorzitter Bibraad]