Vrede op aarde…

Midden december.  De nachten zijn nu het langst.  Al vanaf 4 uur ’s middags moet het licht aan.  Het feest van Sinterklaas is net achter de rug, en men begint aan het echte werk: de kerst- en nieuwjaarsfeesten.  De mensen doen hun inkopen in propvolle winkels.  Waanzinnig hoge rekeningen worden betaald aan de kassa’s.  Vanaf dag één van de kerstvakantie geraakt men helemaal in overdrive.  Zelfs op zondag moet men zich een weg banen door de massa op zoek naar dat ene cadeau.  

We vinden het allemaal wat overdreven commercieel.  We maken het voornemen om vanaf volgend jaar wat minder toe te geven aan de druk.  En toch herhaalt zich jaar na jaar hetzelfde fenomeen.  In plaats van ons rustig te nestelen in onze winterslaap, worden wij ieder jaar in deze periode superactief tot in het uitzinnige toe.

Niet iedereen kan meedoen aan deze collectieve begeestering.  Want niet iedereen heeft het geld om zichzelf of zijn geliefden extra te verwennen tijdens kerst en nieuwjaar.  En voor velen is het een financiële aderlating.  Want de kinderen en kleinkinderen komen langs en je kan ze toch niet zonder cadeautje naar huis laten gaan.  Maar het pensioen is niet rekbaar.  En het wordt dan besparen op meer essentiële dingen.  Of de karige spaarcentjes moeten er aan geloven.

Evenmin brengt iedereen kerst en nieuwjaar door omringd door familie of vrienden.  Voor velen wordt kerstavond zoals een doordeweekse avond: kijkend naar de beeldbuis.  Of toch niet helemaal.  Want temidden van dit feestgedruis grijpt de eenzaamheid om zich heen.  Sommigen hebben hun geliefden zien weggaan.  Anderen hebben het contact verloren.  Met kerst en nieuwjaar worden we duidelijk herinnerd aan het gemis.  Terwijl de champagnekurken knallen en de bubbels hun weg vinden, pinken sommigen een traan weg.  Vrede op aarde aan alle mensen van goede wil!

[Een bijdrage van Eddy Olislaeger]