Mijn geboorteverjaardag, mijn eigen nieuwjaar, betekent een moment van goede voornemens, het belangrijkste elke dag minstens 30 minuten bewegen, liefst in het groen. En groen hebben we in onze mooie gemeente. Dichtbij huis het prachtige Jan van Ruusbroecpark en iets verder het uitgestrekte Zoniënwoud *.
Zondag 8 september vertrok ik uit de Willem Matstraat, via de Alexis Mousinstraat naar de Waversesteenweg waar ik mijn eerste foto schoot, de villa Collin “Les mésanges” (“De mezen”) … daar verschenen als in een film de mooie herinneringen aan mijn kindertijd.
Mijn respect voor serristen blijft heel groot omdat ik me het serristenleven zeer goed herinner. Mijn vader werkte 34 jaar voor de familie Collin. De nieuwe inwoners waren eigenaars van de serres doch kenden de stiel niet. Mijn vader verrichtte er al het werk, niet alleen de druiventeelt en verkoop maar ook de herstellings- en onderhoudswerken.
Niet te verwonderen dat ik mijn tweede levenssemester grotendeels in de serres doorbracht in mijn “park” met het hondje van de bazen erbij daar mijn moeder mijn vader hielp vooral bij het “uitkorrelen” (knippen, in het Hoeilaarts). Van de hitte in 1947 weet ik uiteraard niets meer …
Ons gezinnetje woonde enkele jaren “op den travoo” … van groen druifje tot heerlijk rijpe Royal, ik maakte het jaren mee … later verkocht mijn mama dit streekproduct in haar kruideniers-en snoepwinkel in de Marcel Félicéstraat (ik denk even aan beide WO) en op het Gemeenteplein maar ook buiten in een standje tijdens de jaarlijkse druivenfeesten (toen twee weekends, één eind september en één begin oktober) en later herdoopt tot Druivenfestival .
Langs de Albert Rowiesstraat bereik ik de Karel Coppensstraat en blik de serristenvilla in waar mijn lieve man geboren werd en er woonde tot op onze huwelijksdag. Ons bijna 37 jaar gelukkig samenzijn flitst door mijn hoofd wanneer ik door de Vlaanderveldlaan stap naar het bospadje en ons historisch kasteel-gemeentehuis bereik. Daar werden Hugo en ik in de echt verbonden door Burgemeester en geneesheer Frans Vandervaeren. Hij verzorgde jarenlange (zonder honorarium) het kroostrijk gezin van drie meisjes en zes jongens waarin mijn moeder opgroeide deels in een huisje – met aarden vloer – van de kasteelhoeve.
Zeer regelmatig fotografeer ik ons prachtige gemeentepark, ik ben er als het ware verliefd op … zo mooi en zo verschillend naargelang het uur van de dag en het seizoen, een natuurlijke rijkdom in het hart van onze gemeente.
Sta jij daar wel eens bij stil? Ben jij dankbaar voor deze groene long in onze dorpskern?
Van de parkpaadjes naar de Willem Eggerickxstraat (de zoveelste gesneuvelde) kom ik in de Désiré Vandervaerenstraat aan de Vrije Sint-Clemensschool, de vroegere Zusterschool, waar onze drie generaties school liepen, Jeanne Decoster, mijn dochters Els en Lies Vandenput en ikzelf. Nog de Emile Vandenbroeckstraat, de Henri Caronstraat en Paul Malustraat (ook zij streden en stierven voor onze vrijheid) door en daar is de residentie Willem Mat waar ik al zes jaar heel graag woon.
Na de wandeling, tijd voor Monumentendag – Cultuur in volle natuur in en rond het Bosmuseum. Leerrijke lezing, plechtige onthulling gedenkplaat, gezellige receptie op de binnenkoer van het pachthof en netwerken vóór de start van de wandeling. Bekijk hier de foto’s.
De Lezing: “Geschiedenis en werking van bakovens. Een nieuwe toekomst voor het bakhuis te Groenendaal in Hoeilaart” beviel me best en herinnerde me aan het bakhuis met oven van mijn grootouders (Overijse) langs vaderskant. Tijdens WO II werd daar voor de ganse familie het zo waardevolle witte brood gebakken en nadien kaastaarten voor de kermis.
Mijn oudste dochter en haar man hebben ook een bakhuis dat als houtopslagplaats fungeerde. Nu het leeg is, plannen ze de bouw van een bakoven … Zo zou de cirkel rond zijn, mooi toch? In hun gerenoveerde living hebben ze eveneens een bakoven om te bbq‘en wanneer de weergoden hen ongunstig zijn.
Van het bakhuis naar de jaarlijkse bakwedstrijd in het G.C. Felix Sohie en kaastaarten proeven, al luisterend naar de muziekband. Reportage. Wie zei me dat er in Hoeilaart niets gebeurt?
Dagelijks voldoende bewegen, met dorpsgenoten cultuur opsnuiven en af en toe samen snoepen. Gewoon, gezond en TE-VREDEN leven met inzet voor onze Hoeilaartse senioren.
Zin om met mij en de zilveren generatie op pad te gaan in een leeftijdsvriendelijk Hoeilaart? Letterlijk, dagelijks bewegen? Figuurlijk, het seniorenbeleid mee bepalen? Geef ‘n seintje op seniorenraad@hoeilaart.be. SAMEN starten we een zinvol traject op jouw maat “SAMEN STAAN MENSEN STERK” … met veel schoonheid dichtbij huis.
Bekijk hier alle foto’s bij deze reportage.
P.S. Bewust noemde ik alle straatnamen van gesneuvelden. In november kunnen senioren met leerlingen van het zesde leerjaar basisscholenl SAMEN een lezing bijwonen over de WO. Lees alvast hier meer, en hou de activiteitenkalender goed in ’t oog.
*Zondag 20 oktober a.s. “Dag van het Zoniënwoud” – Meer hierover.
[Een bijdrage van Gilberte Marchand]
