Wegens de wegwerkzaamheden tussen Jezus-Eik en Hoeilaart kom ik nu vaker voorbij het voormalige hotel, daarna rusthuis in Welriekende, pal op de grens van Overijse en Hoeilaart. Ik ken het uit mijn kinderjaren toen we wel eens meer gingen wandelen in de buurt van de kapel van OLV van Welriekende. Vooral de rode baksteen valt op. Het gebouw is opgetrokken in een eclectische stijl met ook Vlaamse elementen, zelfs een heuse trapgevel. Een fries onthult de naam: “Chateau du Prince Leopold”.
Dat “chateau” mag je best met een korrel zout nemen, want met een kasteel heeft het weinig te maken, maar het straalt wel het optimisme uit van rond de eeuwwisseling, toen rijke lieden uit de hoofdstad zich kwamen vermaken in de bosrijke omgeving van Groenendaal. Opgetrokken in 1905 staat het nu te vervallen.
De glans van de Belle Epoque heeft plaats gemaakt voor tristesse, ook al omdat de rustige dreef van Waterloo naar Tervuren is opgegaan in de Brussels Ring, en het gebouw zich lijkt te verschuilen achter een betonnen berm. Sindsdien razen massa’s auto’s er dagelijks voorbij. Na een bloeiperiode als hotel werd het tijdelijk een rusthuis, en ook dat hield op wegens niet aangepast aan de noden van zorgbehoevende senioren. Het pand staat nu te koop. Ik gun dit gebouw van harte een derde levensfase. Een nieuwe bloeiperiode voor dit historische pand zou ook de wijk en de gemeente ten goede komen.
Het voormalige hotel is gelegen aan de Ring 
Een fries met jachtscene
Bang was ik niet toen ik hem voor het eerst zag de Mwami — zo’n rijzige gestalte in ons aller Sint-Clemenskerk — eerder nieuwsgierig. Hij stond op de eerste rij en was prachtig uitgedost in traditioneel Rwandees koninklijk ornaat. Vooral zijn hoofdtooi met witte veren maakten indruk op me, en deden hem nog hoger boven de massa uittorenen. Met zijn gestalte van boven de twee meter was dat geen toeval voor deze Tutsi.
Net zoals vele andere kinderen uit die tijd had ik een verzameling prentjes aangelegd over Belgisch Kongo. De promo actie van chocolademerk Cote D’Or was een groot succes, want iedereen wou de prenten hebben om die in het bijpassende album te kunnen plakken. Het prachtige boek met een reusachtige olifant op de groene kaft deed duizenden kinderen wegdromen naar de jungle, de machtige Congostroom, en het avontuur. De aanwezigheid van de Mwami had dan ook iets onwezenlijks en raadselachtigs voor ons: een avontuur werd een beetje werkelijkheid.
Mutara III Rudahigwa was koning van Rwanda van 1931 tot 1959 en bracht in 1955 een bezoek aan Belgie. De Mwami had zich bekeerd tot het christelijk geloof en maakte zich zeer geliefd in katholieke kringen. Hij verbleef een tijdje in het hotel “Chateau du Prince Leopold”. Het sprak dan ook vanzelf dat hij in de Hoeilaartse parochiekerk de mis kwam bijwonen. En voor de Hoeilanders was het alleszins een belevenis. Mijn zondag kon niet meer stuk.
Het verhaal kreeg een dramatisch staartje. Mwami Mutara III Rudahigwa overleed in 1959 in verdachte omstandigheden. Zijn weduwe, koningin Rosalie Gicande, werd in 1994 tijdens de genocide doodgeschoten.
Misschien hebben sommige lezers ook herinneringen aan de Mwami. Reageren op dit artikel kan onderaan de pagina.
[Een bijdrage van Eddy Olislaeger]
Dat was een interessant verhaal Eddy
Boeiend ook
Had er nog nooit over gehoord
Weeral iets bijgeleerd
Dankjewel
Ik herinner mij zijn bezoek aan de serre van mijnheer Schimp op de wijk bakenbos