Wie geeft er nog om Kerstmis?

Kerstmis komt eraan!  En samen met de kerstperiode, als een siamese tweeling, de kadootjesperiode, het hectische geloop naar links en naar rechts om toch maar alle aankopen te kunnen doen.  We kijken uit naar Kerstmis, en meteen overvalt ons ook een beklemmend gevoel, want er moet zoveel gebeuren: een kerstdiner organiseren, familie en vrienden uitnodigen, de nodige versieringen voor mekaar krijgen, en ga zo maar door.  Soms maken we ons de bedenking: “Was het allemaal maar al achter de rug!”  En toch slaat de stemming gauw om, want Kerstmis is uniek.

Niet iedereen deelt in het feestgedruis. Voor sommigen is de kerstperiode een sombere periode die herinneringen oproept uit het verleden, aan hen die er nu niet meer zijn.  Of er is weinig geld om kadootjes te kopen, en kinderen en vrienden te verwennen.  Men viert Kerstmis alleen thuis, achter de televisie.  De geliefden zijn er niet meer.  Men heeft enkel nog de herinneringen aan vroeger.  Het vraagt heel wat moeite om die periode door te komen.  Men voelt zich eenzamer dan anders, omdat er juist zo uitbundig gevierd wordt.  Langzaam schrijdt de tijd voorbij, en komt men terug op adem.

Kerstmis staat voor “licht”.  Niet enkel de ster die boven de stal in Bethlehem bleef stilstaan, maar het licht in de duisternis.  25 december valt een paar dagen na de winterzonnewende.  De dagen zijn dan het kortst, en we beginnen aan een nieuw rondje rond de zon.  Niet te verwonderen dan dat iedereen uitkijkt naar het licht, want mis je iets niet het meest wanneer je het niet (meer) hebt?

Voor velen blijft Kerstmis het feest bij uitstek van de hoop.  In onze joods-christelijke traditie is Kerstmis onlosmakelijk verbonden met de geboorte van het kindje Jezus.  Zelfs in een grotendeels gelaïciseerde maatschappij zoals de onze blijft de idee van de blijde boodschap overeind.  Van het licht in de duisternis.  Men is vol blijde verwachting naar de toekomst toe.  En ergens wil men dat gevoelen ook delen met anderen.  Met Kerstmis ligt de weg vrij naar verzoening.  Men belt nog eens naar een ver familielid, of naar het kleinkind dat niet meer langskomt.  Men wil het terug goedmaken, en bij het beschouwen van de eindigheid der dingen lijkt Kerstmis een ideaal moment om die stap te zetten.  In de kerstperiode is alles mogelijk.  Je hoeft het niet uit te leggen, gewoon doen!  En dat maakt dat Kerstmis nog ver in de toekomst een speciaal feest zal blijven.  Want hebben we in deze hectische tijd niet allemaal zo’n moment nodig om te bezinnen en de hand te reiken naar de ander?

[Een bijdrage van Eddy Olislaeger]