Kat-en muisspelletjes

Thuiskomen van een lekker etentje en dan je kat aantreffen in de woonkamer. Niets buitengewoons zal je als lezer denken, maar … . Ik ken die houding, die blik. ‘Ach neen ! Ze zal toch niet opnieuw een speelkameraadje binnengebracht hebben?’

Je moet immers weten dat Mango, een wat oudere lappenkat, geen muizen binnen brengt als lekker hapje, ook niet als geschenkje voor haar baasje, maar wel als ‘speelmaatje’ of is het eerder ’speelgoed’.

Het duurt niet lang vooraleer ik het kleine grijze beestje achter de grote bibliotheek ontdek.

Ervaring heeft mij geleerd dat Mango uren kan wachten tot haar geliefde speelkameraadje zich weer laat zien. Maar ik wil die muis liever buiten voor ik slapen ga. Dus maak ik snel de boekenkast leeg. De boeken liggen in stapeltjes verspreid over mijn bureau, de vensterbank en de sofa. Nu kan ik de zware kast van de muur wegschuiven om bij de muis te geraken. Maar het beestje heeft dit door en rent snel weg. Mijn poging mislukt. Ook Mango lijkt te falen in haar pogingen het diertje te verschalken. Het muisje volgend, verschuif ik zuchtend de piano en vervolgens de commode en hoop dat ze zich niet achter de buffetkast gaat verstoppen. Met ongeloof zie ik hoe de muis van achter de commode vlucht en onder het lijf van de kat doorrent zonder dat deze ook maar één poging doet om de muis te vangen of zelfs in bedwang te houden. Ach ja, het is de jacht die het spannend maakt zeker? Mijn hersenen stomen. Plots herinner ik mij dat de slaapkamerdeur open staat.

Gauw loop ik de trap op om boven de deur te sluiten want mijn ervaring heeft mij geleerd dat een muis, ook zonder hulp van de kat, de trap op kan. Eens in de slaapkamer wordt het wellicht nog moeilijker de muis te vangen. Terug beneden zie ik het beestje en neem de borstel die ik klaargezet had. Ik probeer, net zoals in de tekenfilmpjes van Tom en Jerry, de muis buiten te vegen. Neen, dat lukt niet echt! Zo gauw de muis doorheeft wat er gebeurt springt deze over de bezem en zoekt een nieuwe schuilplaats. Er moet een andere manier zijn.

Ha!!!… eureka!!! Ik heb een idee. Als ik er nu eens een doos overgooi en het beestje zo onder controle hou? Ik neem een ronde plastic voorraaddoos die groot genoeg is om het diertje wat ruimte te geven. Na de derde poging is het zover. Het muisje zit onder de doos. Langzaam en omzichtig schuif ik de doos door de leefkamer, eetkamer en keuken. Dat mag inderdaad niet snel want anders komt een stukje van de staart of één van haar achterste pootjes onder de doos piepen. Dat is wellicht niet aangenaam voor de muis en bovendien wil ik niet dat Mango ook maar iets van de muis waarneemt. Dat laatste zit wel snor want de kat is nog steeds onder en achter de piano aan het kijken. De doos houdt blijkbaar niet alleen de muis onder controle maar houdt ook haar geur binnen.

Aan de open keukendeur gekomen schuif ik de doos net over het stoepje van de keuken en de muis verdwijnt als in een flits, in de donkere nacht. Terug binnen zie ik hoe Mango, verbaasd en verdwaasd rondloopt en zich afvraagt waar haar speelgoedje nu toch gebleven is? Tenslotte gaat ze liggen op het schapenvelletje dat de versleten rug van de pianobank bedekt. Snel ronkt ze en maakt dromende kleine geluidjes.

Kijkend naar de ravage in huis, besluit ik toch om voor het slapengaan orde in deze chaos te brengen. De boekenkast wordt afgestoft (nu ze leeg is lijkt dit mij het geschikte moment) en teruggeschoven tegen de muur. De boeken vinden alfabetisch gerangschikt volgens auteur, opnieuw hun plaats op de legplanken. De piano en commode staan waar ze horen te staan. Niet alleen de rust is weergekeerd maar er is ook geen spoor meer van de nachtelijke uitspattingen van kat en muis te bekennen.

Aan de horizon kleurt de lucht langzaam rood, de ochtend gloort, ik ga slapen.

[Een bijdrage van Mieke Maerten]