Neurochirurg Alain Tyberghien

Bijzondere beroepen

De nabijheid van Brussel en de centrale ligging tussen Ottignies en de hoofdstad brachten tandarts Kristien Baert en neurochirurg Alain Tyberghien naar Hoeilaart. Zowat 17 jaar geleden vestigden zij zich in de Georges Huynenstraat samen met hun drie zonen Elias (17), Niels (15), Lars (13) en sinds kort de lieve hond Lio.

Afkomstig uit Kortrijk ging hij er naar de lagere en secundaire school om daarna, aan de Campus in dezelfde stad zijn studies geneeskunde aan te vatten. Na 3 jaar kandidatuur verhuisde Alain naar Leuven om er gedurende 4 jaar zijn opleiding geneeskunde af te ronden. Het is tijdens die studies dat Alain zijn interesse voor het centrale en perifere zenuwstelsel werd gewekt en hij dan ook opteerde voor de neurochirurgie. Zijn opleiding neurochirurgie begon hij in Waregem. Na 1 jaar trok hij naar de kliniek in Roeselare om vervolgens voor 3 jaar naar het Groot Hertogdom Luxemburg te trekken en tenslotte zijn studies te vervolledigen in het Franse Rijsel.

Gedurende een periode van 6 jaar bestond de opleiding vooral uit stages met regelmatig seminaries of cursussen aan de universiteit. Ook diende hij regelmatig rapporten te schrijven over de geassisteerde operaties en wetenschappelijke papers te publiceren.

Uiteindelijk bestonden de eerste twee jaren opleiding vooral in het bijwonen en kijken naar de ingrepen die door de chirurgen werden uitgevoerd. Vanaf het 3de en 4de jaar beginnen de neurochirurgen – in – opleidig dan zelf kleinere zaken uit te voeren. Na die periode beginnen ze zelf kleine ingrepen te doen onder begeleiding van een stagemeester. Ook werd hier het belang van teamwerk onderstreept want vaak gebeurden de moeilijke ingrepen met 2 chirurgen en een assistent. Later zou blijken hoe belangrijk dat samenwerken met collega’s zou zijn.

Voor de aspirant-chirurgen was het vooral een kwestie om zich te vervolmaken en de nodige ervaring op te doen tijdens deze lange periode van opleiding. Tijdens die jaren merkte je ook dat een aantal chirurgen in opleiding toch nog afhaakten om verschillende redenen. Het is een erg veeleisende discipline die een goede fysieke conditie vergt. Soms kan een operatie 6 tot 7 uren duren. Dan ben je best goed uitgeslapen en beschik je over een uitstekende conditie.

De neurochirurgie is de discipline die zich hoofdzakelijk concentreert op het centrale zenuwstelsel (hersenen en ruggenmerg) en op het perifere zenuwstelsel (de zenuwen die zich in het hele lichaam bevinden). De belangrijkste pathologieën voor de neurochirurg zijn hersenbloedingen, hersentumoren, geknelde zenuw ter hoogte van de wervelkolom hetzij de nekwervels of ter hoogte van de lage rugwervels. Het grote verschil tussen een neuroloog en een neurochirurg bestaat er in dat de neuroloog vooral zal werken met medicatie, maar als blijkt dat een operatief ingrijpen nodig is dan komt de neurochirurg aan bod. 

De neurochirurgie kende zijn ontstaan begin jaren ‘70. De uitvinding van de hersenscanner en de operatiemicroscoop zorgden voor een belangrijke stroomversnelling in de discipline De beeldvorming is in deze discipline uiteraard zeer belangrijk. Ook het instrumentarium waarmee geopereerd wordt is in die periode sterk verbeterd. 

Een normale werkweek ziet er voor deze arts als volgt uit : 2 ½ dagen in de operatiezaal, 2 dagen consultaties en een ½ dag wetenschappelijk werk en/of een ronde maken langs de patiënten. Ook al zijn de uren aan de operatietafel heel intens toch zijn de consultaties vaak vermoeiender. Je moet steeds de focus houden op de klachten waarmee de talrijke patiënten je confronteren en dat kan vermoeiender zijn dan men denkt.

Op de vraag ‘hoe hou je dit vol’ is het antwoord van Alain vrij eenvoudig. ‘Het is vooral het contentement bij het zien van een geholpen patiënt en de erkenning die je van de meeste mensen krijgt die voor ons heel belangrijk zijn. Het neemt niet weg dat er ook moeilijke momenten zijn bij een minder goed resultaat’. 

Voor ik naar huis ging kon Alain het toch niet laten om mij even te tonen hoe goed hij op de gitaar is. Hij zingt erbij als een volleerde Elvis met in de achtergrond backing vocals om U tegen te zeggen. Na een drukke dag wat stoom afblazen op de gitaar kan soms deugd doen. Naast het Hoeilaartse jeugdvoetbal waar zoonlief Lars furore maakt fietst hij graag en speelt hij tennis als een tweede Federer. Een man van alle markten thuis met wie het leuk praten is.

[Een bijdrage van Stefaan De Rudder]