Iedereen heeft recht op allerbeste zorg!

De zorg is aan zet. Met deze slogan lanceren 30 verenigingen een campagne om dit onderwerp tot een belangrijk verkiezingsthema te maken, naast het klimaat en de veiligheid.

Zorg is belangrijk. En dat weten 55-plussers maar al te best, want naarmate je ouder wordt, kom je ook voor nieuwe uitdagingen en verrassingen te staan. Voor vele 55-plussers gaat het dan vooral om de zorg voor hun ouders die het niet meer alleen redden en hulpbehoevend worden. Alleen al de afweging moeten maken of je ouders naar een rusthuis moeten of toch nog thuis kunnen blijven wonen, is al hartverscheurend. Maar het wordt erger naarmate de tijd vordert en je voor nog meer keuzes komt te staan. Je komt terecht in een spiraal die alleen maar neerwaarts gaat. En je wordt gekweld door schuldgevoelens. Altijd weer komt de bedenking terug: “Maak ik wel de juist keuze?”

In de marge van de verkiezingscampagne duikt ook een thema op dat nog tot de taboesfeer behoort, met name: is er een houdbaarheidsdatum voor mensen. Sommigen suggereren dat er met patiënten vanaf 70 jaar anders wordt omgegaan. En wordt de vraag gesteld of je 70-plussers nog wel een nieuwe hartklep, een kunstheup of een dure kankerbehandeling moet geven. Doorbehandelen op je zeventigste is niet altijd een goed plan, klinkt het. Hiermee wordt gesuggereerd dat we vanaf zeventig jaar op een andere manier naar patiënten gaan kijken, dat zij anders behandeld gaan worden. De indruk is ook gewekt dat er onderscheid gemaakt gaat worden tussen patiënten, waardoor mensen het idee krijgen dat ze onder druk worden gezet en denken dat ze moeten afzien van een behandeling.

Het beeld van die neerwaartse spiraal zet zich door, want naarmate de ouderdom toeneemt, wordt de toepassing van nog meer behandelingen in twijfel getrokken. Je kan maar best geen 95 zijn en een ernstig gezondheidsprobleem hebben. Vandaag loop je nog opgewekt op eigen benen naar de cafetaria, maar morgen kom je moeilijk uit je bed, en vanaf overmorgen kom je al helemaal niet meer uit je bed. Een diagnose is moeilijk te stellen, want de symptomen zijn niet duidelijk. Om meer duidelijkheid te krijgen, dienen gespecialiseerde tests te gebeuren, en die hebben we hier niet, aldus het verplegend personeel. Dan moet de patient naar het ziekenhuis, en dat wil je iemand van die leeftijd toch ook niet aandoen. Ik snap het wel, dat men het leven niet wil rekken van iemand die niet veel meer te verwachten heeft van het leven. En toch blijven bij dit dilemma de naasten vertwijfeld achter.

Zorg is aan zet. Het wordt een thema in de campagne die leidt naar 28 mei 2019. Een gelegenheid misschien om te leren omgaan met de “houdbaarheidsdatum” van mensen, of om het principe in vraag te stellen. Heeft niet iedereen —  ongeacht de leeftijd — recht op de allerbeste zorg?

Wie belangstelling heeft voor het thema zorg, kan zelf een Zorg-aan-Zet debat organiseren met vrienden, buren, familie, of collega’s, of aan een bestaand debat meewerken. Op die manier dragen we ertoe bij dat dit belangrijke thema meer bespreekbaar wordt.

[Een bijdrage van Eddy Olislaeger]