Van Puurs naar Hoeilaart

Eindelijk leek er licht aan het eind van de tunnel.  We schrijven december 2020.  Tijdens de herfst had de corona moeheid hard toegeslagen.  De eerste lockdown in het voorjaar hadden we overleefd, en nadien genoten van de welgekomen versoepelingen.  Maar toen het opnieuw herfst werd en een nieuwe lockdown werd opgelegd, kregen de mensen het hard te verduren.  Hoe lang zou dat isolement nog duren?  Dat was de vraag van één miljoen.  Het licht aan het einde van de tunnel dook op toen men begon uitzicht te krijgen op de komst van het reddende vaccin.  Met hulp van de farma industrie zouden we opnieuw vat kunnen krijgen op meer vrijheid. Ons leven van weleer zou zich stilaan herstellen.  We keken reikhalzend uit naar nieuwe versoepelingen die in het vooruitzicht werden gesteld.

Intussen bevinden we ons een paar maanden verder in een nieuwe fase van de pandemie.  De lockdown is nog steeds van kracht. De curve is afgevlakt en vertoont tekenen van een plateau, maar de daling laat op zich wachten.  De gloed in de verte blijft nog in beeld, maar de tunnel lijkt steeds langer te worden.  Terwijl de virologen blijven hameren op de strikte toepassing van de hygiene maatregelen, en de politici de repressie opdrijven, rijdt de trein der traagheid op een tergend gezapig tempo verder naar het eindstation.  Van 28 december tot vandaag (22 februari) zijn zowat 670,000 vaccins toegediend oftewel 3,5% van de bevolking.  Aan dit tempo duurt het nog wel een poos voor “iedereen” is gevaccineerd.  Intussen krijgen we nu ook te maken met de anti-vaxers die afwijzend of sceptisch staan tegenover de vaccins.  Het is daarom geen wonder dat sommige mensen er hun geduld bij verliezen en anderen niet meer weten wat ze moeten denken.  Dit corona tijdperk is er een van chaos, rebellie en vooral inperking van onze grondwettelijke vrijheden. Het wordt voor iedereen wat veel! Waar is die warme samenleving van weleer?

Mijn vrienden in de States zijn al sinds begin januari ingeënt met het Pfizer vaccin.  Zowel de Amerikanen als de Britten hebben gezorgd voor een militaire luchtbrug vanuit Puurs via Brussels Airport naar respectievelijk de USA en de UK.  Wij Europeanen stonden erbij en keken ernaar.  Hoever ligt Puurs eigenlijk van Hoeilaart?  Volgens Google maps is de afstand iets minder dan 50 km via de A12 of 42 minuten met de auto.  Waarom duurt het dan allemaal zolang?  Waarom worden de vaccins maar mondjesmaat geleverd. Ursula von der Leyen en haar team van de Europese Commissie zou tijdens de onderhandelingen met de farmaproducenten krenterig zijn geweest.  Ze wou op haar centen letten en niet al te veel betalen voor de vaccins.  De andere spelers – Israel, de VS, het VK — waren bereid om meer te betalen, en werden dus het eerst bediend. Dat de Europese Unie wegens die trage vaccinatie veel langer in lockdown zou moeten blijven, en dat die krenterigheid ons bijgevolg ook vele miljarden extra zou kosten (en vermoedelijk ook mensenlevens), daar hadden onze Europese beleidsmakers niet aan gedacht.  Een handelsblok van 450 miljoen consumenten dat zich schaakmat laat zetten, dat hadden we nog niet eerder gezien.

Er is nog steeds licht aan het einde van de tunnel.  We blijven hoopvol dat ons land het vaccinatietempo zal opdrijven, en dat als gevolg hiervan nieuwe versoepelingen niet uit te sluiten zijn.  Ook de eerste lentedagen komen net op tijd om ons moreel wat op te krikken.  Wie houdt er niet van een wandeling in de buitenlucht, een bezoekje aan vrienden op het terras, of een knuffel aan een van onze dierbaren? We kijken allen terecht uit naar een beter leven en een terugkeer naar een normaal bestaan. O ja, en de rekening voor het falend overheidsbeleid op alles niveaus, die wordt later gepresenteerd.

[Een bijdrage van Eddy Olislaeger]