En plots viel alles stil.

13 maart. Mijn moeder werd 90 jaar die dag en we zouden dat twee dagen later uitgebreid vieren met de hele familie. Restaurant gereserveerd voor meer dan 30 personen. Ik belde (ze woont nog altijd zelfstandig in Oostende) haar die dertiende om haar te feliciteren en ze zei me op het einde: ‘Tot zondag, dan!’, waarop ik haar moest uitleggen dat dit niet zou gaan. Ze begreep het niet. Ondertussen, 3 maanden later, hebben we een nieuwe datum voor het feest: half november. Als er ons dan geen nieuwe coronagolf overspoelt tenminste.

Op maandag 9 maart was er in het Gemeenschapscentrum een try-out concert. Twee jonge jazz muzikanten (SCHNTZL is de naam van de band) hadden een nieuw album, ‘Catwalk’, uit en zouden daar een promo tour voor maken. Het Hoeilaartse jazz kennerspubliek was voor hen ideaal om de tournee uit te testen. Het werd een prachtig concert, waarin ook de techniek, met oa onze Wim Latui aan de knoppen, een grote inbreng had. Die gasten waren gewoon klaar om de AB en andere grote zalen in Leuven, Antwerpen, Oostende, Gent en Genk in te pakken. Een week later was alles afgelast en sindsdien hebben ze al meer dan 3 maanden geen optredens. In Hoeilaart hadden ze dan nog eens gratis opgetreden!

Het werd heel stil in het Gemeenschapscentrum, het ging zelfs op slot. Alle activiteiten werden afgelast en iedereen kroop in zijn kot. Toch kwamen er bijna onmiddellijk allerlei initiatieven op gang. Oproepen om boodschappen te doen voor wie dat moeilijk zelf kon werden enthousiast beantwoord, beertjes werden op de vensterbanken geplaatst en gretig geteld door de allerkleinsten, er werd her en der om 20 uur gezongen voor de zorgverstrekkers. Er werd gewandeld en gefietst en opeens zei iedereen goeiendag tegen mekaar. Vrijwilligers deelden mondmaskers rond. De solidariteit, die je overal voelde in deze rare tijden was hartverwarmend.

We zitten nu in de staart van de epidemie en mogen stilaan weer vrienden en familie (de kleinkinderen!!) terug zien, de markt is er weer en de terrasjes gaan terug open. Toch blijft voorzichtigheid (afstand, mondmaskers, handen wassen,…) geboden en zolang er geen afdoend geneesmiddel of vaccin beschikbaar is, blijft de vraag hoe we het samenkomen van mensen voor activiteiten, concerten, theatervoorstellingen, gaan mogen/moeten regelen.

Veel is nog onzeker, maar stilaan moeten we toch uit ons kot komen. Kleine optredens, concertjes in de openlucht, moeten kunnen. We hebben in onze gemeente en bij uitbreiding in de streek wel echt goeie muzikanten, van klassiek over volksmuziek tot jazz en popmuziek, die al een paar maanden zitten te hunkeren naar een podium. De zomermaanden lenen zich daar uitstekend toe. Er is plaats genoeg op het Gemeenteplein, de Kasteelhoeve, het park of het pleintje voor het Gemeenschapscentrum om de afstandsvoorschriften in acht te nemen en de plaatselijke horeca kan de schade van de afgelopen maanden dan ook een beetje inhalen. Onze kunstkringen zouden bv werk kunnen tentoonstellen bij de plaatselijke handelaars, we maken er een beetje ‘Watou’ van met poëzie van hoeilanders of bijeen gezocht door de mensen van de bib.

Ook het Druivenfestival zal in alle geval ‘anders’ zijn. Kunnen we ons nu een Lichtstoet voorstellen, waar de toeschouwers rijendik langs het parcours staan? De gezellige drukte van rommel- en jaarmarkt? De hossende massa in de feesttenten, de volkstoeloop voor het openingsspektakel of het vuurwerk? Maar het kan ook anders, minder groots, verspreid over de mooie open ruimtes in het dorp. Geen grote namen op de affiches, maar kleinschalige optredens, op diverse plekken, waar het publiek verspreid kan van genieten. Een statische lichtstoet in het park, waar we langsheen kunnen wandelen terwijl de groepen hun spektakel brengen bijvoorbeeld.

Het wordt een beetje zoeken hoe we het allemaal georganiseerd krijgen op een veilige manier, maar we moeten het gewoon doen. Cultuur is een van de motoren van de samenleving en die moeten we absoluut weer aan de praat krijgen. De overheid met financiële steun en wij, het publiek, met onze belangstelling. Cultuurbeleving is essentieel voor de gemeenschap en voor ons individueel welbevinden. Geniet van de kleine stapjes die we in de komende weken zullen zetten, wegkwijnen in een hoekje met ons mondmasker op is geen optie.

Vooruit uit uw kot (maar niet te zot)!

[Een bijdrage van Jan Lenaerts]