De grote vertwijfeling

Kerstmis zou de mooiste tijd van het jaar moeten zijn.  Zou moeten zijn. De laatste tijd is er meer aan de hand dan een paar dissonante geluiden.  Er heerst een soort algemeen onbehagen met de gang van zaken. De maatschappij is diep verdeeld over zowat alles, in de eerste plaats over het gevoerde coronabeleid, maar ook over de kernuitstap en de bouw van gascentrales, over justitie en de rechtsbedeling, over de geplande belastinghervorming en het al dan niet invoeren van een vermogensbelasting, over de aangevoelde beperkingen van de vrije meningsuiting, over de dekolonisatie van ons verleden…  De enen vinden dat we ons schuldig moeten voelen over het verleden, terwijl de anderen beklemtonen dat alles in een tijdsperspectief moet worden bekeken, en dat er naast de niet te ontkennen ontsporingen ook goede dingen zijn gebeurd.  Over elk onderwerp gaapt er een diepe, moeilijk te overbruggen kloof tussen voor- en tegenstanders.  De polarisatie leidt tot een grote vertwijfeling.  De mensen vragen zich af hoe het nu verder moet met deze verdeeldheid en het gebrek aan leiderschap.  En of het uiteindelijk wel goed komt.

De polarisatie heeft niet alleen betrekking op de grote beleidsthema’s in de nationale en regionale politiek. Ook in ons eigenste Hoeilaart is er de afgelopen maanden heel wat verdeeldheid geweest.  Denk maar aan het protest tegen de bouw van een appartementsblok in de omgeving van de Koldamstraat.  Ook daar staan twee partijen tegenover elkaar.  Wat de enen beschouwen als vooruitgang en het slopen van koterijen wordt door de andere gezien als de zoveelste aanslag op het landelijke karakter van Hoeilaart.  Wordt Hoeilaart een stad of blijft het een dorp?  Deze vraag blijft de Hoeilanders beroeren, en het leidt tot vertwijfeling over de toekomst van onze gemeente.

Het kwalijke is dat mede wegens de sociale media we steeds meer praten met gelijkgezinden. Terwijl het steeds moeilijker wordt om duidelijk voor zijn mening uit te komen ten overstaan van hen die van een andere opinie zijn.  Een familiebijeenkomst ontaardt steeds vaker in een openlijk dispuut, wat op zijn beurt leidt tot een breuk, een niet te overbruggen kloof die dwars doorheen de familie loopt.  Misschien ligt het aan corona, omdat we met z’n allen meer actief zijn geweest op de sociale media, en minder in mekaars ogen hebben gekeken.  Niets overtreft persoonlijk contact, en zeker wanneer het erom gaat een geschil bij te leggen en vrede te sluiten.  En laat dat persoonlijk contact nu net zijn wat we de afgelopen twee jaar erg hebben gemist.

De kersttijd is de ideale gelegenheid om de dingen weer bij te leggen met familie en vrienden.  Voor velen onder ons blijft Kerstmis het mooiste verhaal ooit.  De geboorte van Jezus in een schamele stal blijft velen aanspreken en inspireren.  Maar ook voor hen die teruggrijpen naar het pre-christelijke feest van de Winterzonnewende blijft Kerstmis het feest van het Licht in de Duisternis.  Kerstmis brengt ons terug naar de essentie: het aanhalen van de familiebanden en het bijleggen van conflicten.  Laten we met elkaar afspreken dat we het oneens kunnen zijn zonder dat daar vijandschap uit ontstaat. Laten we allen in de eerste plaats kijken naar wat ons verbindt, en naar wat van ons een hechte gemeenschap maakt.

Zalig Kerstmis!

[Een bijdrage van Eddy Olislaeger]