William Van Laeken
Tijdens ons eerste gesprek hadden we het vooral over de Hoeilander William van Laeken en zijn carrière als VRT-journalist, zijn integratie in de Hoeilaartse gemeenschap en zijn interesse voor de recente Duitse geschiedenis.
In dit tweede gedeelte willen we even doorbomen over die Duitse geschiedenis en wat er te gebeuren staat in het licht van de komende verkiezingen.
‘Tijdens mijn bezoek aan West-Duitsland viel mij op dat steden zoals Dusseldorf, Duisburg, Frankfurt en Keulen (waar na de oorlog alleen de toren van de Dom nog rechtstond) vrij snel werden heropgebouwd in de gekende laat-middeleeuwse stijl. Trouwens, ook de heropbouw van Brugge kende een vergelijkbare evolutie. Ook daar werd de heropbouw gedaan met veel respect voor de oorspronkelijke stijl. Dit werd mede mogelijk gemaakt door het fameuze Marshall-plan. Marshall was de toenmalige Amerikaanse minister van buitenlandse zaken die het plan had opgevat om West-Europa, dat zwaar geleden had onder de Duitse invasie, met vele dollars aan steun herop te bouwen. De DDR weigerde, onder druk van het Rusland van Stalin deze hulp. Er was echter niet alleen de vooral financiële hulp van de Amerikanen, maar ook de Duitse mentaliteit die zorgde voor een relatief snelle heropbouw, vertelde William.
Na de oorlog ontstond er een soort van denazificatie onder leiding van sterke persoonlijkheden als Konrad Adenauer (CDU) en Willy Brandt (SPD). Die laatste zou enkele tijd in ballingschap doorbrengen in Noorwegen, maar zou zich nadien opwerpen als één van de sterke naoorlogse kanseliers.
Met de Duitse verkiezingen in het vooruitzicht krijgen we opnieuw het einde van een tijdperk. Inderdaad, na 16 jaar kanselierschap houdt Angela Merkel het voor bekeken. Helaas zijn de kandidaat-opvolgers eigenlijk maar saaie pieten. Dat is volgens William te wijten aan het feit dat de nieuwe Duitse bewindvoerders niet dezelfde stijl als de nazi’s durven hanteren en dan ook overkomen als grijze muizen.
Wie het wordt blijft een raadsel. Krijgen we weer iemand van CDU of CSU, of wordt het toch de voorzitter van de groenen die momenteel op kop ligt in de peilingen. Ook het AFD krijgt zowat 20% van de kiezers achter zich en kan een rol van betekenis gaan spelen.
Voor William blijft de Duitse politiek nog steeds interessant om volgen alhoewel hij niet meer beschikt over de Duitse dagbladen die hij tijdens zijn journalistieke loopbaan dagelijks kon vinden op de redaktie.
Dat brengt ons naadloos bij onze volgende bedenking. Hoe zou het zijn moest je nu zo wat 10 jaar na je pensionering, nog deel uitmaken van de ploeg van Panorama bij de Eén.
‘Eerst en vooral wil ik toch stellen dat journalist zijn heden ten dage geen lolletje is. Vooral de opkomst van de sociale media maken ernstige journalistiek niet makkelijk. Een ander fenomeen dat momenteel moeilijk te beheersen is, is het fake news. Daar hadden wij in onze tijd geen last van. Verder zou ik vooral proberen om het nieuws in verhalen te brengen, want mensen houden nu eenmaal van verhalen. Het doet mij denken aan mijn collega Paul Jambers, die daar heel sterk in was. Hij heeft zijn sterkste reportages gemaakt bij Panorama. Ik denk aan de reportages over de fabrieksbezettingen, het verhaal van 2 Turkse meisjes die werden uitgehuwelijkt, en het verslag over de tabaksreclame. Tijdens zijn VTM periode is hij meer mondaine journalistiek gaan beoefenen, maar toch vond ik hem een zeer bekwame journalist. Trouwens, toen wij in het jaar 2000 een overzicht maakten van Panorama, kwamen wij vaak bij hem terecht’. Ook al zorgde hij voor wat controverse, toch blijft hij een van de markante figuren van Eén van de laatste decennia’ aldus William.
Vele anekdotes kan William nog vertellen, maar dat zou ons te ver leiden. Zelf heb ik genoten van deze leuke gesprekken en ik hoop hem in de toekomst nog vaker te ontmoeten.
Volgende keer gaan we een praatje maken met Jan Van der Straeten.
[Een bijdrage van Stefaan De Rudder]
