In de samenleving van vandaag is vereenzaming bij ouderen een prangend probleem geworden. We worden met z’n allen ouder, en dat heeft tot gevolg dat sommige ouderen alleen komen te staan. Hun familie, vrienden en buren zijn weggevallen. Ze zien of horen nauwelijks iemand. In een moderne samenleving kunnen we dit moeilijk laten gebeuren. Reeds in oktober 2012 startte een project bij alleenstaande 80-plussers. Een initiatief van het OCMW en de Seniorenraad 55+ Hoeilaart onder de leiding van maatschappelijk werker An Stroobants en seniorenraadslid Joop Kimmel zaliger. Een tiental opgeleide vrijwilligers, met een lijst van meer dan 280 Hoeilaartse ouderen, gingen op pad, Ze brachten een bezoek aan vereenzaamde senioren om ze met raad en een babbeltje een paar uurtjes gezelschap te houden. Succes verzekerd! Nu bijna zes jaar later wordt dit Seniorenteam geleid door maatschappelijk werker Marc Vanthuyne en gaan de vrijwilligers weer op pad want in Hoeilaart mag niemand eenzaam zijn.
Het is dinsdag, even voor 14 uur. Vandaag ga ik, als vrijwilliger in het Seniorenteam, op huisbezoek. Een beetje zenuwachtig. Hebben ze de brief van Anne Stroobants gekregen? Zal ik welkom zijn? Met een glimlach bel ik aan. Al bij de deur voel ik dat ik welkom ben. ‘O ja, die brief heb ik gekregen, ik bewaar hem daar in de la want er staat ook een telefoonnummer in, je weet maar nooit.’
‘Kom maar in de zetel zitten, hier kunnen we praten.’ En of er gepraat wordt! Zo kom ik te weten dat het Sociaal Huis in Hoeilaart goed gekend is: ‘Ik ben er al geweest en heel vriendelijk ontvangen.’
‘Als alleenwonende, meer dan 80 jaar, kan ik me nog goed behelpen. Voor het onderhoud heb ik poetshulp, eten kan ik nog zelf klaar maken, wel telkens voor 2 dagen, anders zijn de porties zo klein. Ook boodschappen doen lukt nog, maar al wat zwaar is brengen de kinderen wel mee. Met de buren heb ik een goed contact, als we elkaar tegenkomen doen we een babbeltje, geen roddel, we praten alleen over onszelf.’
‘En dan de kinderen en de kleinkinderen, regelmatig bellen ze, een paar keer per week komen ze langs … Weet je, eigenlijk mag ik niet klagen.’
‘Toch hou ik er rekening mee dat het vlug kan veranderen, ik kan vallen, ziek worden, zal ik dan naar een home moeten gaan? Kom je nog eens op bezoek, je bent welkom.’
‘Vertel nu ook eens over jezelf, je kinderen, je kleinkinderen, je werk van vroeger. Weet je nog die keer …’
Nu besef ik heel goed dat elk huisbezoek niet zo positief zal verlopen, maar als ik naar huis ga denk ik: zal ik later, als 80-jarige, ook zo moedig zijn, zo tevreden, zo mijn plan kunnen trekken?
Het was een goede keus in het Seniorenteam te stappen
(Bijdrage van Agnes Demaerschalk)
Krijg je zelf graag een bezoekje van een van de vrijwilligers van het Seniorenteam? Of wil je organisatie een gratis beroep doen op ons project Seniorenteam. Contacteer ons via onze contactpagina.