Herfst

De zomer ontplofte in warmte, in kleur, in vrucht en … het was droog, heel droog. We moesten niet alleen nadenken over zuinig watergebruik maar ook over hoe  de warmte uit onze huizen te houden. Dat alles lijkt nu heel ver weg.

Het is tijd voor de oogdruppels van mama, want straks mogen de bewoners van de assistentiewoningen in het dagcentrum weer mosselen met friet gaan eten. Dan wil ze toch liefst op tijd zijn. Als ik het gebouw binnenkom staat de deur naar het dagcentrum al uitnodigend open. Voor vele bewoners voelt zo’n gezamenlijke maaltijd in het dagcentrum als een feest aan. Het is toch weer wat anders dan alleen aan tafel in je flat, je maaltijd te nuttigen. Sommige bewoners verzamelen boven vooraleer de lift naar beneden te nemen. Anderen spreken gewoon aan het dagcentrum af. Met of zonder rollator en al dan niet op zijn paasbest uitgedost, zie je ze hen met een twinkel van verwachting in de ogen, uit de lift stappen. De week voordien kregen ze nog pannenkoeken. In de zomer werden ze vergast op wafels, ijsjes, een dessertenbuffet, een burger met frietjes en ook al eens mosselen met bijhorende patatfriet. Ook was er de picknick aan de vijver van Jeannine, de uitstappen met de autocar, de muzikale namiddagen, een quiz, de kleren-en schoenenverkoop en het infomoment rond dementie dat op een zeer creatieve manier werd gebracht. Corona leek meestal heel ver weg. 

Voor Den Dumberg was het in velerlei opzichten een hete zomer. Er waren de vele activiteiten, maar ook moest men er tijdens de warmste dagen voor zorgen dat de bewoners  voldoende vocht opnamen,. Daarom werd ze dan ook op waterijsjes vergast. De opeenvolgende technische mankementen aan de liften zorgden ook voor wat spanning. Omdat de lift van de serviceflats, die ik gemakkelijkheidshalve de ‘kleine lift’ noem,  na verschillende interventies toch weer in pan viel werd het wachten op een vervangingsstuk. Niet één dag of twee dagen, maar enkele weken moest er geduld geoefend worden. De bewoners werden zoveel mogelijk gespaard. De post werd aan hun flat neergelegd en zo moest niemand trappen nemen. Natuurlijk kon/kan iedereen via een ommetje langs de hoofdingang van het rusthuis toegang krijgen tot de assistentiewoningen. Sinds de verbouwing is de hoofdingang trouwens uitgerust met handige schuifdeuren. Zo kan je met rollator of rolstoel gemakkelijk naar binnen of naar buiten. Een hele opluchting voor meerdere bewoners en hun bezoekers.

Bij mijn volgende bezoeken merkte ik hoe de bomen rond Den Dumberg langzaam rood en goud kleurden. Hoe de herfstregen als een balsem werd voor gazons en tuinen en hoe de hoedjes van de paddestoelen in grote getale boven de bodem kwamen piepen. Vlinders, bijen, wespen en andere insecten zie ik naarstig naar het laatste stuifmeel zoeken. Eekhoorns verzamelen eikels en noten en vergeten zich in al hun ijver, te verbergen. Varens strelen het innerlijk oog met de schoonheid van hun fijn ingesneden blad en de Choisya Ternata staat beregend met witte bloempjes, prachtig te wezen. 

Op de achtergrond van deze mooie herfsttaferelen gaat het er echter minder rustig aan toe.  Menigeen maakt zich zorgen hoe het huis warm te houden in deze tijden van volatiele energieprijzen en sterke inflatie. Ook de dagprijs in de serviceflats volgt de opeenvolgende indexeringen van de pensioenen en werd duurder. In onze onzekerheid om wat ons te wachten staat vergeten we dat slechts een vakantiebestemming ver, nog steeds een oorlog woedt die niet alleen onze energieprijzen beïnvloedt maar die doodt en vernieling zaait. Door de vernietiging van energiecentrales wordt ook de winterkoude een dodelijk wapen.  In Afrika spreekt honger in alle stilte een doodsvonnis uit over duizenden kinderen. Horen we dat?  Dichter bij huis krijgen we de pushbacks van migranten die een speelbal worden in het geopolitieke spel van machthebbers en politiekers. Zien we dat? 

Herfst. Bomen die zich van hun bladerkleed ontdoen om zich in al hun naaktheid aan ons te tonen. Onder hun bladerdek dieren die zich klaarmaken voor hun winterslaapzoals wij het verkiezen om teruggetrokken in onze veilige cocons, voor onze televisies in te slapen.  Blind en doof?

[Een bijdrage van Mieke (Marie-Jeanne) Maerten]

24 oktober 2022